Corpos Incómodos
A teoría queer: home de palla do feminismo excluínte

O argumentario interno do PSOE filtrado o 9 de xuño que nega a realidade das mulleres trans fixo saltar de novo todas as alarmas. Reactivouse a roda do debate, da acusación, e do conflicto, situando no centro “o queer” como un ente abstracto. Un home de palla construído por ríos de tinta que agocha a única realidade que hai tralas leis trans: os dereitos humanos. 

Orgullo Pancarta Todes Tenemos Derechos
Manifestación do Orgullo Crítico en 2018. Álvaro Minguito
11 jun 2020 16:25

A filtración o pasado 9 de xuño dun argumentario interno do PSOE contra a teoría queer volveu activar a roda de conflictos no feminismo que se freara coa pandemia. As acusacións encadéanse unhas tras outras, revestíndose de auténtica violencia nalgúns casos, e producíndose un choque de discursos que semella non poder ser resolto por ningún lado. Os fundamentos están claros: mentres que dende o colectivo trans non cesamos na loita pola despatoloxización, estase a producir unha revolta no seo do feminismo mainstream contra as leis que a regulan, argumentando que son un perigo por supoñer a materialización institucional das teorías queer, “que pretenden eliminar ás mulleres”.

Pola nosa banda, as persoas trans asistimos atónitas ante un debate que nos pon no centro e sobre o que non temos voz. Quizais, se a tiveramos, quedaría claro que está a ser ese mesmo debate quen coloca na nosa axenda este compendio teórico que a inmensa maioría de nós non leu. E é que a conexión que temos co queer non é algo que saia das academias, senón do feito de compartir rúa e loita con tantas persoas, cis ou trans, que asumen dita etiqueta para si.

Deste xeito, as persoas que se definen como queer tampouco basean as súas vivencias en teorizacións complexas, senón que o que fan, do mesmo modo que nós, é tensar a corda do sistema sexo-xénero poñendo os seus corpos e vivencias diante, cuestionando os roles e estereotipos patriarcais e xogando con eles, e a fin de contas, construíndo un futuro onde ás persoas non lles sexan asignados ditos roles, estereotipos e opresións en base aos xenitais cos que naza. Eu pregúntome se non é iso a abolición do xénero, á que se refiren para escusar que nós non caibamos no seu futuro utópico.

Englobalo todo nunha teoría non ten outra intención que a de deshumanizar ao colectivo (...), converténdoo nunha maraña de conceptos que impida ver a realidade: a necesidade desas leis na loita polos dereitos humanos historicamente negados.

Con todo, englobalo todo nunha teoría non ten outra intención que a de deshumanizar ao colectivo que está tras as leis trans, converténdoo nunha maraña de conceptos e palabras que impida ver a realidade, que non é outra que a necesidade desas reformas na loita polos dereitos humanos que historicamente nos foron negados.

Pero entón, de onde sae esta insistencia nas teorías queer? A resposta a esta pregunta reside na principal diferencia entre o que propón o activismo trans e o que propoñen as teorías queer, que non é outra que o suxeito ao que está destinado. Mentres as nosas reivindicacións falan das necesidades que ten un colectivo concreto que non supera o 0,2% da poboación, as teorías de filósofas como Judith Butler reflexionan sobre modelos alternativos de sociedade pensados para derrubar os piares do patriarcado. Mesturalo todo sen ningún rigor non ten outra fin que a de artellar a mensaxe de que nós falamos para toda a sociedade, de que queremos borrar a tódalas mulleres e enmascarar as súas opresións.

Evidentemente isto non é certo, xa que é imposible negar que nacer con vaxina, sexas un home trans, unha muller cis, ou unha persoa non binaria, equivale a unha carga de opresións patriarcais difícil de esquivar, e que, como tódalas opresións, intersecciona con outras como raza ou clase. Por isto, tampouco se pode negar que a vaxina sexa un suxeito de vindicación feminista ou que tras séculos de invisibilidade estea presente no discurso, mentres haxa sometemento patriarcal sobre os corpos haberá conas insubmisas (entre elas, as de moitas mulleres trans).

Mentres as nosas reivindicacións falan das necesidades do 0,2% da poboación, as teorías queer reflexionan sobre modelos alternativos de sociedade pensados para derrubar o patriarcado.

Admitir isto, por un lado, non elimina que as mulleres trans suframos violencia machista polo simple feito de existir e independentemente do que teñamos entre as pernas, nin moito menos se pode traducir na negación do trans, como está acontecer co discurso do feminismo trans excluínte. Principalmente porque a carga que o patriarcado lle atribúe aos corpos non define a identidade de tódalas persoas nin o xeito no que nos situamos dentro da vida en sociedade. 

Dende a miña propia experiencia podo afirmar que cando iniciei o proceso de transición comecei a experimentar unha vixilancia social sobre o meu corpo que antes non sentira. O espazo público polo que transitaba encargábase de transmitirmo perante olladas e expresións nas faces da xente sobre as que eu tiña certo control dependendo da miña adaptabilidade á norma. Tratábase de entender o novo enfoque ao que eu era sometida, e de deixar de exercer privilexios como o de non preocuparme pola miña aparencia, ou mesmo de abandonar costumes tan banais como quitarme a camisola na praia.

Se era quen de someterme e adaptarme ao que se agardaba de min, de non facerme notar, de non alzar moito a voz ou non sorprender coa miña vestimenta, a vixilancia tornábase condescendencia e os rostros mudaban cara a amabilidade. Non atraer olladas que alertaran dunha transgresión do que se espera dunha muller era unha peza clave para pasar desapercibida e non sufrir agresións.

Corpos Incómodos
De excursión ao armario
“A cisapariencia non é máis que un parche mal posto polo que se segue a escapar a violencia, xa que só é posible arranxar este burato no sistema situando o feito trans como unha condición de igualdade.”

Nese momento puiden comprender que a tónica diferenciadora dentro da miña experiencia vital, foi a perda do privilexio que un día tiven, someterme aos novos moldes e aceptalos sen protestar para non ser cuestionada. Aceptar que a miña opinión ía ser considerada de segunda en case todos os espazos mixtos que ocupara, que non podía apoderarme pensando en seguir o camiño dos meus referentes porque xa non había referentes, que é normal escoitar comentarios que te menosprezan como persoa e te sitúan no marco da minoría de idade, e o peor de todo, que hai que aprender a vivir co medo. A vixilancia non mudou coa miña transición, senón que o que o fixo foi a miña resposta con respecto a dita vixilancia, e iso acontece porque en todo momento, dende que deixei de ser considerada un home e de ter ese privilexio, actuou sobre min o mesmo esquema de violencia machista.

A expansión virulenta destes discursos non é máis que unha reacción a asimilar o trans como parte da nosa realidade, como algo que veu para quedarse tras décadas silenciado polo patriarcado.

Todas temos moito camiñado como para non asimilar aquela máxima de que os dereitos humanos nunca restan, e que, polo tanto, aceptar que as mulleres trans somos mulleres non borra as opresións de ninguén. A explicación é tan sinxela como entender que non ter vivido certas opresións patriarcais non é algo incompatible con ser suxeito de outras que tamén o son. Asumir isto implica asumir que non hai ningunha incompatibilidade entre as reivindicacións que poidamos ter as mulleres trans e as que poidan ter outras mulleres cis, e isto, téñeno amosado as manifestacións feministas da Galiza do último 8M, onde se berrou polo dereito a parir con dignidade en Verín, polo dereito ao aborto ou contra a violencia obstétrica á vez que se rexeitaba a patoloxización e exclusión das mulleres trans.

Transexualidad
“Os grupos antidereitos practican unha ideoloxía de odio”
Bianka Rodríguez traballa polo recoñecemento dos dereitos humanos das persoas LGTBI en El Salvador, onde as mulleres trans teñen unha expectativa de vida de 33 anos.

A expansión virulenta destes discursos non é máis que unha reacción a asimilar o trans como parte da nosa realidade, como algo que veu para quedarse tras décadas silenciado polo patriarcado. Un exercicio que implicaría cuestionar todo o aprendido, e, con iso, sufrir a incomodidade que provoca toda deconstrución. O camiño doado, o que estaba a seguir a maioría da sociedade ata fai ben pouco, é negarnos e silenciarnos, malia que faga falta un totum revolutum carente de rigor ou introducir na axenda unha teoría para disfrazar ás persoas de conceptos, ocultando unha resposta directa contra a nosa reivindicación de deixar de seren consideradas enfermas mentais. Pese a isto, non debe esquecerse que nós temos moita experiencia en sobrevivir a situacións de urxencia e violencia, polo que todas aquelas que decidan sumarse ao discurso contra as leis trans deberían ter en conta non se está a posicionar contra unha corrente de opinión sen máis nin contra unha teoría dos 90, senón contra os anhelos históricos dun colectivo.

Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra en tu cuenta.

Relacionadas

Queer
Proclama Los monstruos hablan
Este blog surge con la idea de dar cabida a todos esos monstruos o ideas que no pueden entrar dentro de los límites de respetabilidad de la izquierda progresista.
Opinión
Cuidados ¿Abolimos el género o reescribimos la teoría queer con mirada perinatal?
Debemos reflexionar sobre el sistema sexo-género en relación a los cuidados de las infancias y pensar cómo hacemos compatible los debates identitarios con las responsabilidades individuales y colectivas de sostener la vida.
Sphera
Sphera Cómo ser trans en Grecia: existir, resistir
Las historias de Ari, Kassiope y Paola muestran la situación de las personas trans en Grecia. Un reportaje de El Salto Vídeo para Sphera Network.
#63346
16/6/2020 18:03

É interessantíssimo ler este artigo, que se elabora desde a experiência desta mulher trans, ainda que parte de afirmaçons, que estou segura que muitas de nós estamos deseando que se nos argumentem, por ejemplo, quando se afirma do documento do PSOE que "nega a realidade das mulheres trans", assim, sem argumentos. Do mesmo xeito que se nomea umha "revolta no seo do feminismo mainstream contra as leis que a regulan" afirmaçom que nom se pode confirmar em parte algumha do texto, nem forma parte da prática das feministas do PSOE, esqueçamos se o termo “mainstream” tem intençom peiorativa ou outra .

Criticar conceptos no borrador da lei nom se pode categorizar como "estar em contra da lei", estar em contra do colectivo ou dos DDHH. As criticas son para aqueles conceitos inspirados polas teorías queer, que por ponher um último ejemplo, na ONU Mulheres, acabam de definirmo-nos, ao aplicar essas teorias, como "pessoas menstruantes" por evitar a palavra mulheres.

A autora dá na clave quando afirma qual é o objetivo "construíndo un futuro onde ás persoas non lles sexan asignados ditos roles, estereotipos e opresións en base aos xenitais cos que naza" Um objectivo no que coincidimos e que queda moi bem reflectido no texto do PSOE, mas nom queda tam claro no borrador da Lei.

Asegura a autora : "Con todo, englobalo todo nunha teoría non ten outra intención que a de deshumanizar ao colectivo que está tras as leis trans, converténdoo nunha maraña de conceptos e palabras que impida ver a realidade, que non é outra que a necesidade desas reformas na loita polos dereitos humanos que historicamente nos foron negados." Som acusaçons moi graves que hai que demonstrar, porque estamos a falar de companheiras, aliadas, que nom estám ponhendo em questom a necessidade da Lei, se nom alguns conceptos do borrador, e as palavras, nas leis, som fundamentais.

A autora fai umha definiçom claríssima do que está no centro do debate: "é imposible negar que nacer con vaxina, sexas un home trans, unha muller cis, ou unha persoa non binaria, equivale a unha carga de opresións patriarcais difícil de esquivar, e que, como tódalas opresións, intersecciona con outras como raza ou clase. Por isto, tampouco se pode negar que a vaxina sexa un suxeito de vindicación feminista ou que tras séculos de invisibilidade estea presente no discurso, mentres haxa sometemento patriarcal sobre os corpos haberá conas insubmisas (entre elas, as de moitas mulleres trans)." Coincidimos logo em que o problema nom é a biologia, nom é o sexo, o problema é o género, construto opressor que nom pode definir-se como identidade.

" Aceptar que as mulleres trans somos mulleres non borra as opresións de ninguén, todas aquelas que decidan sumarse ao discurso contra as leis trans deberían ter en conta que non se está a posicionar contra unha corrente de opinión sen máis nin contra unha teoría dos 90, senón contra os anhelos históricos dun colectivo." Totalmente de acordo, mas insisto, ningumha feminista, ningum escrito que chegara a este debate ou aos que circulam polas redes pretendem somar contra as leis trans, mas sim contra umha vissom inspirada na teoria queer, que eleva o género a categoria de identidade. E, se nom fosse o momento político onde nos encontramos, coa ofensiva mediática e de distintos poderes económicos, políticos, religiosos, que está a sofrer o feminismo, nom estaria comentando tal ou qual escrito do PSOE, mas vejo que este debate, segundo a minha opiniom, tam manipulado, está a funcionar coma um cavalo de Tróia dentro do movimento.

2
21
#64311
30/6/2020 10:06

Ola, são a autora. Grazas pola túa reflexão. Cando digo que vai en contra nosa é porque en todo momento se está a por no punto de mira a despatoloxización, que é a nosa principal reivindación, non produto dunha teoría.

22
0
Rap
Poetas Puestos “Tanto los medios como la política quieren que seas un tonto feliz”
Charly Efe y Teko, acompañados de una banda, publican el disco ‘Tontos felices’ donde mezlcan su carrera en el rap con ritmos rock para crear lo que han bautizado como rap‘n’roll.
Análisis
Análisis El PSOE intenta pescar en el río revuelto de la izquierda para acercarse al PP
Entre los votantes del PP solo hay dos cosas que produzcan ilusión: el rechazo a Sánchez y su Gobierno e Isabel Díaz Ayuso. Feijóo no es una de ellas.
Groenlandia
Análisis Por qué Groenlandia es clave en la carrera por las materias primas
El anuncio de Trump parece salido de una precuela de la película 'Don’t Look Up', en la que los intereses geopolíticos y económicos no nos dejan ver el colapso inminente.
Historia
Historia La segunda vida de Joaquín Maurín
Alberto Sabio reconstruye en ‘Excomunistas’ la vida y el pensamiento del fundador del POUM: desde su politización en el republicanismo hasta su giro socialdemócrata y anticomunista durante la Guerra Fría.
Gobierno de coalición
Gobierno de coalición El CIS vuelve a situar la vivienda como el principal problema de la población
Uno de cada dos votantes de las izquierdas sitúan la vivienda entre los tres grandes problemas que afronta el país. La encuesta del CIS muestra a los partidos de la izquierda en la misma situación de desinfle que el mes pasado.
Ocupación israelí
Expansionismo israelí El Golán sirio, radiografía de una joya natural diezmada por la ocupación israelí
Las actividades extractivistas del Estado israelí sobre los recursos hídricos o proyecto de parque eólico en las tierras colonizadas amenaza el sustento diario de las comunidades locales.

Últimas

China
Pulsos bajo el cielo Beijing rave: amor, unidad y respeto
Exploramos los entornos de la música electrónica underground en Beijing, donde los jóvenes siguen creando espacios y nuevas formas de relacionarse y entenderse
Galicia
Literatura Daniel Salgado reformula las claves de la poesía política en la contemporaneidad en 'Poemas realistas'
El discurso de este poemario convoca las dos ideas-fundamento que vertebran la poética de Salgado: la constatación de la ruina y la perseverancia en la posibilidad de un horizonte no clausurado.
Opinión
Derecho a la vivienda Cuando el cuñao eres tú: cinco bulos progresistas sobre la crisis de la vivienda
Ni la compraventa de vivienda la protagonizan los fondos ni las zonas tensionadas bajan los alquileres ni el PP es el único que no las aplica.
Entrevista La Poderío
Entrevista La Poderío Carmen Fernández Gálvez: “El origen de la creatividad está en la naturaleza”
Carmen Fernández Gálvez (1979) nace en Vélez Málaga. Como mujer inquieta y curiosa decide realizar estudios de psicología. Su pasión por la cosmética natural y los remedios vegetales comenzó años más tarde.

Recomendadas

Represión
Represión Cómo descubrir a un infiltrado, el manual
Un grupo de afectadas por el espionaje policial publica un texto colectivo como herramienta y reflexión sobre este fenómeno.
Violencia sexual
Violencia sexual El ocaso de Neil Gaiman, el maestro de la literatura fantástica acusado de violar a varias mujeres
Un reportaje revela los testimonios de ocho mujeres que sufrieron agresiones sexuales por parte del escritor Neil Gaiman, autor del cómic ‘Sandman’ y nombre clave en la ficción contemporánea. Dos de ellas han presentado denuncias por violación.
Sareb
Derecho a la vivienda Civio lleva a la Justicia a la Sareb para que revele cómo malvendió 10.000 viviendas protegidas
La Fundación Civio presenta un recurso contra el ‘banco malo’ por negar el derecho al acceso a la información sobre los compradores y el precio al que fueron vendidas 9.400 viviendas de protección pública.
Brasil
Ana Carolina Lourenço y Fabiana Pinto “Organizar la imaginación es la lucha de nuestro tiempo”
En la vanguardia de los movimientos que plantaron cara a la extrema derecha bolsonarista, las mujeres negras cuentan con una largo recorrido en la disputa política brasileña. Un libro recoge su genealogía y sus miradas para el futuro.