We can't find the internet
Attempting to reconnect
Something went wrong!
Hang in there while we get back on track
Un dos complexos vitamínicos máis efectivos que existen é ver saltar a Ana Peleteiro, pero que che sosteña a mirada con ese aire entre pándego e desafiador que lle vén de fábrica, froito dunha asombrosa conxunción xenética, ten que ser o máis parecido a sufrir un lategazo de partículas subatómicas.
Observamos a Peleteiro a través da pantalla do televisor, xusto cando se dispón a pegar un chouto para vivificarnos, e os seus ollos producen en nós o efecto dun lóstrego que nos impulsa a asaltar o ceo en tres pasos. Irradia tal fluxo luminoso que nove de cada dez oftalmólogos de Ribeira, a súa vila, aconsellan mirala facendo viseira coa man. E cando bate as palmas preparando acoreografía do salto, hai xente á que se lle move o sofá.
Atesoura Peleteiro grandes habelencias para o retruque lúcido e intelixente. Demostrouse cando David Broncano lle preguntou polo número de tumbas que sería quen de saltar e a atleta quixo saber se terían as dimensións exactas da sepultura de Franco. Ou cando impartiu en Land Rober unha das máis brillantes clases de sociolingüística que se lembran na TVG, rememorando o día que uns desaprehensivos lle espetaron que as tiña todas por ser “negra, gallega y con acento”. Non descartemos que no futuro se presente no programa facendo o saúdo do Black Power, como aqueles atletas afroamericanos nas olimpíadas de México'68, e que nos despachos de San Marcos suspendan a emisión para retransmitirnos un churrasco.
As saltadoras da súa categoría acostúmanse ao éxito grazas a esa fabulosa alianza entr e tensión fibrosa e robustez muscular que exhiben, un ensamblado perfecto que se traduce na finura escorregadiza dos membros superiores e a resistencia ao impacto, entendemos que colosal, das extremidades inferiores. Intuímos que mediante a activación desas dúas capacidades conseguen esas alancadas prodixiosas, capaces de superar o salto en coche de Thelma e Louise. Pero hai na nosa atleta unha calidade natural que a distingue das colegas coma se ao seu sacrificio por se converter nunha figura do atletismo lle sumase a necesidade urxente de voar ao seu aire, brincando de foso en foso sen pedirlle permiso a ninguén. Por iso pensamos que Peleteiro salta ao xeito dunha rude girl, libre e cadenciosa. Bailando ska ata o campionato final.