Editorial
CRTVG, a ilusión como defensa

En agosto vaise chegar á ducia de ‘venres negros’, a iniciativa das traballadoras de RTVE que se estendeu aos medios públicos galegos. Neste tempo, varios deputados despistados atrasaron a renovación de RTVE e o director xeral da CRTVG desacreditou ás profesionais que protestan cada semana.

Os problemas veñen de lonxe. O bipartito non puido —ou non quixo— dar independencia aos profesionais dos medios públicos. Despois Feijóo puxo ao mando a Sánchez Izquierdo, que leva case dez anos de interinidade; aprobouse unha cosmética lei de medios e consolidouse o control total do Goberno da Xunta. Sen disimulo, sen remorso, con total impunidade. A única traza de autocrítica deuna o director de proxección social tras a vaga de lumes de outono, recoñecendo que deben mellorar “o protocolo de breaking news”, á vez que negaba a neglixencia informativa cometida esa fin de semana e tachaba esa visión de “mentira”. Autocrítica con fachendeo. Showing off, por se non o entende.

Porque a CRTVG debe informar e actuar “con independencia funcional respecto do Goberno”. As súas actividades baséanse na “obxectividade, imparcialidade, veracidade e neutralidade informativa” e ten que reflectir o “pluralismo ideolóxico, político, cultural e social”. Non o di O Salto Galiza. É a Lei 9/2011, de 9 de novembro dos Medios Públicos de Comunicación Audiovisual de Galicia, aprobada e incumprida a peito descuberto polo goberno da Xunta. A legalidade da que tanto bota man Feijóo, cando convén.

Por todos estes motivos, desde este espazo avogamos por unha defensa da CRTVG baseada no cambio. O “Defende a Galega” que berran as traballadoras aspira a xerar unha maior conciencia cidadá e unha reconciliación co medio público. Só así será posible recuperar a función social dun medio que leva anos gobernado polo PPdeG e —á vista da cobertura sobre a mina de Touro— tamén ao servizo de grandes multinacionais. O obxecto a defender xa foi atacado, polo que a defensa non chega. Cómpre cambiar, refundar, abrir, liberar, facer que o concepto de “público” non se aplique só ao financiamento. Ilusionar, á fin e ao cabo.
Nese camiño, aumentaron as protestas dentro e fóra de San Marcos. Os responsables dos servizos informativos quedan en evidencia con cada Telexornal e xurdiron novos medios e movementos asociativos no sector. Especial ilusión xera o novo colectivo de mulleres galegas do eido da comunicación reunidas en Compostela cunha premisa clara e ilusionante: “O xornalismo será feminista, ou non será”.

Estaremos con elas e con quen comparta ese camiño, fortalecendo un espazo mediático galego propio, libre e igualitario, no que a información se trate coma un ben común. A manipulación é corrupción, e esta non pode ser máis evidente. O noso deber, como cidadáns e como medio, é denunciala.