O Salto Galiza
De pequenas e recunchos

C espertou cunha vista diferente da acostumada. Nun lugar que lle pareceu diferente. Tivo medo.

Mirou arredor naquel territorio estraño, que se ía tornando familiar. Estaba soa no medio dun chan brando como de tea lisa moi gorda. Buscou o horizonte e atopou entón que estaba nun lugar moi amplo, enorme pero entre muros, cunha enorme fiestra nun lugar moi alto para que ela lle puidera chegar. Ela estaba sobre unha superficie levantada do resto do piso, cuberta toda desa tela. Coma con forma de cama. Recoñeceu unha foto nun estante ó lonxe.

Non amencera nun lugar diferente. Estaba na mesma cama onde quedara durmida a noite anterior coa súa compañeira. Ela era diferente. Tivo moito medo. Veu voar unha mosca. Agora era para ela do tamaño dun gato. O gato! 

Saltou á cama, ela tivo máis medo. Mirouno ós ollos, grandes coma pelotas de baloncesto. A cabeza do animal acercouse para agarimala. Sentiuse mellor. Estaba espida e o calor do animal non lle veu mal.

Baixou da cama desprendéndose pola tela, e foi cara a cociña buscar algo de comer. Aledouse por primeira vez de que a súa casa fose tan pequena. Deu escalado ata o mesado, e unha vez na cima, notou un recendo á flor de laranxa máis forte que nunca. Viña das flores que deixara no vaso a tarde anterior. Todo se percibía diferente. Colleu unha migalla de pan e mollouno no aceite que quedara nun prato. Sentouse a mirar a estancia. O gato sentou ó lado. Lembrou entón que imaxinara aquela situación de pequena, cando era máis doado pensar en mundos diferentes.

Pasou o resto do día coñecendo o mundo dende a súa nova perspectiva. Todo era máis intenso: sabores, cores... descubriu nos insectos formas fermosas, tons de cores fascinantes en recantos escondidos da casa. Cando por fin saíu a fora, experimentou cos materias das plantas novas texturas. Recorreu con curiosidade os túneles das toupas. Probou de sementes e raíces que lle espertaron a súa imaxinación cociñeira.

Volta na casa mentres se limpaba a terra, chegou a súa compañeira. A sorpresa foi maior para ela que para C. 

Tiveron moito de que falar: perigos, novidades, dificultades... para C había tamén oportunidades a explorar. Discutiron. Decidiron que era mellor durmir, podía ser só un meigallo pasaxeiro. Prometéronse axudarse sempre.

Espertaron a unha ó carón da outra, mirándose ollos de igual tamaño. Sorriron naquel amplo terreo de tela branca.

*Este relato enviouno David. Envía o teu a osaltogaliza@gmail.com co asunto “Un Salto de Contos” ou á nosa páxina de Facebook.