Juventud
“Masa handiek aldaketak egin ditzaten eszenatoki politiko egoki bat sortu behar dugu eta horretarako garrantzitsua da mobilizatzea”

Gazte Koordinadora Sozialistak larunbatean antolatutako manifestazioetarako deialdia egin dute Ane Ibarzabalek eta Unai Martinezek, antolakuntza eta borroka prozesuak indartzeko
Unai Martinez eta Ane Ibarzabal
Unai Martinez eta Ane Ibarzabal GSK-ko kideak. Ander Balanzategi

Gazte Koordinadora Sozialista kaleetara aterako da larunbatean, urtarrilaren 29an, Bilbon eta Iruñean egingo dituzten manifestazioetan. Ofentsiba politiko eta ekonomikoaren aurka borrokatzeko deialdia egin dute “Burgesiaren diktadura gelditu!” lelopean. Ane Ibarzabal (1994, Kanala) eta Unai Martinez (1996, Azpeitia) kideek argi diote mugimendu hau “proposamen komunista gorpuztu ahal izateko ahalegina” dela eta bizitza kalitate eta eskubideen murrizpenaren aurka Euskal Herriko proletarioak batu behar direla. Elkarrizketaren bigarren zatia hemen: 

Juventud
Gazte Koordinadora Sozialista “Sozialismoaren ulerkera berritu bat dugu”
GKSk bihar Bilbon eta Iruñean mobilizatzeko deia egin du. Ane Ibarzabal eta Unai Martinez Ezker Abertzalearekiko hausturaz aritu dira eta mugimendu sozialistaren radiografia egin dute

Ofentsiba politiko eta ekonomikoaren aurka egiteko 29an Bilbo eta Iruñeko kaleak betetzeko deia egin duzue. Zergatik da beharrezkoa Euskal Herriko kaleetara ateratzea?
Unai Martinez: Egoera okertzen ari da alor ezberdinetan, bai eskubidearen alorrean eta baita bizi kalitatearenean. Hau krisi kapitalistaren eraginez lehenagotik datorren prozesu edo joera bat da. Lanpostuak galtzea, soldatak jaistea, bizi baliabideen prezioak igotzea, eskubideak murriztea… Kaltetze hau ez dator naturalki, baizik eta arduradun batzuk ditu. Gure arabera arduradunak enpresari handiak eta politikari profesionalak dira, gaur egun parlamentuan dauden alderdi politikoak. Guk bide propioa egin behar dugu, alderdi politikoen bidez ezin dugulako egoera aldatu. Dei egiten diegu gazteei kalera atera daitezen eta erakuts dezaten badagoela ikuspegi honekin ados dagoenik. 

Ane Ibarzabal: Enpresari handiek eta bankariek sortzen dute miseria hori, eta politikari profesionalen papera ere hor sartzen dugu, beraiek kudeatzen dutelako miseria hori. Ez dira ofentsiba horren kontrako ezer ere ari planteatzen, bankari eta enpresarien jarrerak zuritzen dituzte eta administrazio-gestiozko itxura ematen diote miseria guzti horri, horregatik aldarrikatzen dugu politikari profesionalen fartsatik kanpo antolatzea. 

“Politika konkretuaren estrategiak eta norabideak militantziaren bidez markatzen dira”, Ane Ibarzabal

Pandemiaren kontestuan, orain dela hilabete covid pasaportearen aurka mobilizatzera deitu zenuten. Argi dago bi urte hauetan gure funtsezko eskubideak murriztuak izan direla.
Ane Ibarzabal: Eskubide politikoen deuseztapena bizi izan genuen. Modu formal batean gure gaitasunak bertan behera geratu ziren egun batetik bestera, baina giza eskubide zibil asko ere bertan behera geratu ziren eta salatu egin genuen. Mugikortasunaren ukapena edo espazio publikoaren murrizpena ez zen guk manifestatzeko lekurik ez genuela soilik, baizik eta denon eskubide urraketa izan zen. Covid pasaportearekin ezarri den testuinguru honetan,  eskubide indibidualak bertan behera geratzea kolektiboaren ongizatearen aldekoa dela barneratu dugu. Ongizate kolektibo baten alde ulertu genezakeen egoera hau, baina bi urteetan ez badira neurriak ezarri egoera sanitarioa hobetzeko, ikerketa egiteko… Seinale txarra.  Asko inbertitu da aldiz indar errepresiboetan eta Espainiako barne ministerioak azken urteetako aurrekontu altuena eduki zuen. Aterabide sanitario bat eman beharrean pandemiari, aterabide polizial bati begira hartu dira erabakiak. Hortik zetorren salaketa, ez inondik inora eskubide indibidualen aldekotasunetik. Neurri horien ukapenen normalizazioa bukatu behar dugu.

Unai Martinez: Eskubideen aldeko borroka ez dugu enfokatzen soilik auzi juridiko bat izango balitz bezela. Askatasun politikoen edo eskubide politikoen borrokak dimentsio ezberdinak hartu ditu. Antolatzeko gaitasuna izatea ez da bakarrik kontu juridiko bat, soziala edo politikoa izan daiteke. 

Azken hilabeteetan kontsumo ondasunen prezioak asko igo dira inflazioaren eraginez. Honek, langabeziari, soldata baxuei edo denbora gutxiko lanpostuei lotuz, bizi baldintzen beherakada handia eragin du. Geroz eta pobreagoak gara eta gazteok etorkizun iluna dugu. Egoera honek antolatzera bultzatzen gaitu? Itzalia egon da gazteria azken urte hauetan?
Unai Martínez: Itzalita modu desberdinetan ulertu daiteke. Batetik organizatiboki itzalita, hau da, jendea ez dagoela antolatuta. Eta honek kausa zabalagoak ditu. Zein oinordekotza jaso dugun, zergatik ez diren existitzen erabateko antolakunde politikoak… Bestetik, ideologikoki burgesiaren demonizazio kulturala dago gazte belaunaldiekiko. Industria desberdinen eta hezkuntzaren bidez alternatiba kolektibo handiak pentsamendutik inbisibilizatu dira. Dominazioak jendeari politika ulertzeko eredu apolitikoak edo eredu postmodernoagoak ezartzen dizkie. Gu horrekin kritikoak gara. 

Jendea geroz eta okerrago bizi da baina horrek mekanikoki ez du eramaten jende hori antolatzera, tartean dominazio kulturala egon badagoelako. Guretzako hori puskatzea ezinbestekoa da. Kaltetuak diren sektore horietan kontzientzia pizten saiatzen gara, pixkanaka gurekin antola daitezen eta alternatiba politiko komunista bat posible izan dadin. 

“Industria desberdinen eta hezkuntzaren bidez alternatiba kolektibo handiak pentsamendutik inbisibilizatu dira”, Unai Martinez

2019an Ikasle Arbertzaleakek egindako VII kongresuan, analisi politikoa moldatzea eta aktualizatzea premiazkoa zela adierazi zen. Eta horrek GKSren sorrera bultzatu zuen. Zer premiei aurre egiteko sortu zen? 
Unai Martinez: Mugimendu politikoen sorrerak ez dira mekanikoak izaten. IAren kongresua dago, adibidez, baina kausa multzoa da mugimendua sortzea posible egin duena. Bi faktore nagusi aipatzen ditugu: krisi ekonomikoa eta krisi politikoa. Krisi kapitalistarekin jendearen bizi baldintzak kaltetu dira. Azken urteetan proletarizatzen ari zen masa handi bat zegoen eta horrekin batera, Euskal Herrian izan den klase borrokaren dinamiken amaiera gertatu da. Gainera, Ezker Abertzalea bere jarduna instituzio kapitalisten inguruan proiektatzen hasi zen. Erreferente iraultzailerik gabeko kontestu bat sortu zen eta esparru militantetan eztabaida prozesuak hasi ziren. 

Gure sorrerak suposatzen duena da ez gaudela ados Euskal Herrian dauden programa edo aukera politikoekin. Posizio komunistarik edo behintzat antolatua ez zegoela ikusten genuen. Gure existentzia proposamen komunista gorpuztu ahal izateko, eta ahal den heinean ekarpena egiteko prozesu internazional bati lotzeko ahalegin bat da. Aurreko borroka ziklotik jasotako pentsamendu politiko bat zegoen, ados ez geunden kontzepzio politiko batzuetan estrukturatzen zena. Ikusten genuen beharrezkoa zela independentzia politikoan eraikitako mugimendu bat eraikitzea eta komunismoaren programa historikoa berreskuratzea. 

Altsasun ospatutako Euskal Herriko Gazte Topagune Sozialistan 1.500 pertsona bildu zineten. Askorentzat sorpresa izan zen gazteria hain mobilizatua ikustea. Nola bizi izan zenuten momentu hura?
Ane Ibarzabal: Guk 1.000 pertsona inguru espero genituen. Testuinguru gora-beheratsu baten aurrean geunden pandemia zela eta, murrizketak bertan behera geratu ziren eta horrek baimendu zuen 2.000 pertsona bertara gerturatzea. Kanpora begira indar erakustaldi bat izan zen. Gainera, kontuan izanik bi urteetan antolakuntza politikoa debekatua egon zela, ikusgarria izan zen espazio horretan bildu zen militantzia politikoa, eztabaidatu ahal izatea, aisialdi ekintzak egitea, elkar ezagutzea… Gu sortu eta oso gutxira ospatu zen Topagunea Azpeitian eta hura ere animikoki militantziarako garrantzitsua izan zen, baina Altsasukoak beste dimentsio bat izan du. Militantziaren egunerokotasuna ez da erreza, baina horrelako momentuek indarra ematen dute.   

“Altsasuko Topagunea kanpora begira indar erakustaldi bat izan zen”, Ane Ibarzabal 

Talde lokalak sortu dira eskualde ezberdinetan. Zer abantaila ematen du antolakuntza mota honek? 
Ane Ibarzabal: Maila nazionalean ateratzen diren irakurketa politikoen eta ideologikoen konkretizaziorako aukera ematen du horrek. Mugimendu Sozialistaren inguruan hausnarketa  egiten da eskualde, herri edo auzo-mailan inguruan eta bertako ezaugarritara kokatzen dira. Jendearekin lan egiteko gaitasuna asko handitzen da. Maila nazionalean soilik lan egiten duzunean, mugimendu batek masako hedabideetan oihartzunik ez duenean, sare sozialetara mugatzen da komunikazioa. Jendearekin politika lokaltasunaren bitartez egiten dugu. Politika konkretua egitea eta materializatzea. Estrategiak eta norabideak militantziaren bidez markatzen dira.  

Unai Martinez: Esan beharra dago, gu ez garela lokalistak, baina horrek ez du esan nahi maila lokalean ezin dugunik lan egin. Norabide estrategikoa markatzeko zentralismoa beharrezkoa da, bestela ezinezkoa da norabide berdinean lan egitea. Ez da posible eskala handian antolatua egotea eta asanblada bidezko antolakuntza izatea. 

Gainera, badira Gedar, Erraki, Itaia edo Ikasle Abertzaleak bezalako beste organo batzuk, bakoitza bere funtzioekin. Eta horiekin militantzia komunistan oinarritutako proiektua eraiki duzue. Eragile hauek antolakuntza deszentralizatu baten parte dira?
Unai Martinez: Mugimendu Sozialista guzti horren batura da. Gu gazte esparruan antolatzen gara, Itaia emakume langileen esparruan, Erraki espazioen problematikan… Honek burgesiaren boterearen irakurketa konplexua du oinarri bezala. Eta Sozialismoaren gaineko proposamen konplexua ere. Militantzia lortzeko denetan jardun behar dugu eta esparru horietan burgesiaren botereari aurre egiteko norabide komun bat hartu. 

Ane Ibarzabal: Antolakunde bakoitzak bere lan esparru eta dinamika propioak ditu eta hortaz autonomiaz jarduten dugu. Baina badugu, esan bezala, batzen gaituen hasiera puntu bat eta elkartzen gaituen helburu estrategikoa; denok egiten baitugu lan Alderdi Komunistaren eraikuntzara bidean.

Beñat Aldalurrek, Argian egindako erreportai batean hau esaten zuen: “Lan ideologikoa medio, orain arte gai izan gara soziologia unibertsitarioko esparruetara iristeko, kezka politiko eta intelektuala duen hainbat jende bildu dugu, baina oraindik ez gara proletalgora iritsi. Hori da gure erronka”. Eta nola iritsi daiteke horra?
Ane Ibarzabal: Argi utzi nahi dugu unibertsitate bertan proletarizatutakoen zati bat badagoela, baina ez garela heldu beste geruza batzuetara. Kezka politikoa duen jendea antolatzeko gaitasuna eduki dugu, baina ez masa apolitikora heltzeko. 

Unai Martinez: Masa horietara ez iristeak oztopo batzuk daudela esan nahi du, eta horien aurka borrokatu egin behar direla. Industria kultural oso batek kriminalizatu du komunismoa, bai instituzioetatik, historialariek, unibertsitatetik… Hori oztopo ideologiko handia da jendearengana iristeko. Gure jardunaren hazkundea modu proportzional batean proiektatzen dugu, gure arabera garrantzitsuena ez da ahalik eta jende gehienarengana iristea, baizik eta pixkanaka haztea. Kopuruz bai, baina baita kalitatez ere. Kalitatean errealitatearen gaineko interpretazioa egoki bat egitea esan nahi du, tresna egokiak erabiltzea; proposamenak finduz aritu behar gara, militantzia ahalmena handitu behar dugu… Bestela zailtasunak izan ditzakegu, demagun  kasurik onenean jende asko sartzen dela mugimenduan, baina gu hori dinamizatzeko edo hortik borroka prozesu batzuk abiatzeko kapazak ez izatea. Horrela planteatzen dugu gure hazkundea. 

“Gure jardunaren hazkundea modu proportzional batean proiektatzen dugu,  hortik borroka prozesu batzuk abiatzeko kapazak izateko”, Unai Martinez

Zein dira borroka prozesu horiek?
Ane Ibarzabal: Etxebizitzen problematika lantzea, espropiazioak, lan sindikaletik kanpo geratzen den langileria masa guztia… Borroka prozesu hori GKSk oraindik ez du abiarazi, sortu zenetik hona pandemia izan dugulako eta koiuntura lantzen aritu garelako. Kontseilu Sozialistek proletalgoaren alde borroka esparru askotan lantzea planteatzen dute adibidez. Maila ideologikoan egin dugu lana azken aldian baina horiek dira gure borroka eredu. 


Zergatik begiratu behar diogu gazteok GKSri? 
Unai Martinez: Despolitizazioa nagusi den garai honetan, esperantza piztu behar da, aldaketa handietan posibleak direlako. Horrek bakoitzak bere aletxoa jartzea eskatzen du. Gu proposamen bezala sortu gara eta tresna bat besterik ez gara gazte proletarioen arazoei erantzuna emateko eta gizarte aske bat eraiki ahal izateko. Masa handiek aldaketak egiteko gaitasuna izango duten eszenatoki politiko egoki bat sortu behar da, eta horretarako garrantzitsua da mobilizatzea, larunbatean, U-29an, Iruñean eta Bilbon egingo dugun moduan. 

Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra en tu cuenta.

Relacionadas

Opinión
Mujeres trabajadoras Un 8M antifascista ¿Y ahora qué?
El 8 de marzo debería servir para reforzar la propuesta política contra la dominación que sufrimos la mayoría de las mujeres en todo el mundo.
8 de marzo
Martxoak 8 “Emakume langile, ez zaitez makurtu” oihukatu du Iruñerriko Itaiak hiriko kaleetan
Atzo izan zen martxoaren 8a eta, emakumeen askapena, ardatz laurogei mobilizazio baino gehiago egin ziren Ipar zein Hego Euskal Herrian. Honakoa elkarretaratze horietako baten kronika laburra da.
Mugimendu Sozialista
GKS “El proletariado migrante es un sujeto clave para construir una alternativa revolucionaria”
GKS se moviliza hoy en Iruñea y Bilbo contra la “guerra y el fascismo”. Dos de sus portavoces, June Eguino y Joanex Artola, se reúnen con Hordago y abogan por hacer frente a los discursos reaccionarios “combatiendo los bulos y las mentiras”
Militarismo
Alejandro Pozo “El oportunismo de la industria militar española aprovechando lo que pasa en Gaza es grave”
Este investigador sobre paz, conflictos armados, desarme y acción humanitaria denuncia que el rearme ya está teniendo lugar y que el Ejecutivo escamotea información sobre las relaciones comerciales de la industria con Israel.
Israel
Guerra en Gaza Israel ordena evacuar Rafah ante la previsión de un ataque terrestre
En la mañana del 31 de marzo, las fuerzas militares de Israel han ordenado a la población evacuar gran parte de Rafah, en el sur de la Franja de Gaza.
Francia
Francia Marine Le Pen es condenada por malversación y no podrá concurrir a las elecciones de 2027
Un caso de corrupción con los asistentes del Parlamento europeo golpea a la ultraderecha francesa. Le Pen y su partido, Agrupación Nacional, son condenados por el Tribunal Penal de París.
Precariedad laboral
Precariedad laboral Europa presiona de nuevo a España para que modifique la indemnización por despido improcedente
El Consejo de Europa concluye que el sistema español viola la Carta Social Europea al considerar que la compensación española no repara el daño a los trabajadores ni disuade de hacerlo.
Myanmar
Terremoto Myanmar: un país bajo los escombros
Con el cronómetro en contra, los equipos de rescate de Myanmar continúan buscando bajo los escombros a los supervivientes del que ya se considera el peor terremoto sufrido en las últimas siete décadas en el país.
Opinión
Vivienda Abrazar la reacción para salvar la propiedad privada
La rearticulación de las posiciones políticas de las clases propietarias con los discursos de extrema derecha alumbran la hipótesis del rentismo nativista.

Últimas

Comunidad de Madrid
Comunidad de Madrid Los trabajadores de Metro celebran el nuevo convenio pese al temor de perder empleos por las automatizaciones
“Es el mejor acuerdo que he visto en 43 años que llevo trabajando aquí”, explica el representante de Solidaridad Obrera en la mesa negociadora, Braulio del Pozo, que destaca que se recupera en parte el poder adquisitivo de la plantilla.
Sexualidad
Consultorio de sexualidad Los mil y un orgasmos femeninos
El clítoris, la vagina y el cérvix están inervados por distintos nervios que, al ser activados en distintas combinaciones, producen sensaciones diversas.
Que no te lo cuenten
Que No Te Lo Cuenten De amenazas ambientales y memoria histórica
VV.AA.
La ciudadanía gallega y extremeña alza la voz contra proyectos que amenazan sus territorios y medioambiente.
Opinión
Opinión Sonará tu nombre cuando nazca el mío
No fue hasta que empecé a habitar mi propio cuerpo que entendí que podía contar mi historia. Una carta de amor travesti en el Día de la Visibilidad Trans.
Más noticias
Análisis
Análisis Inmigración, trenes e ilusiones de soberanía
El mayor beneficiario de la situación política en Catalunya sigue siendo el PSC, que ve cómo la definitiva irrupción demoscópica de Aliança Catalana reduce el campo de los principales partidos del independentismo.
Dependencia
Dependencia Los cuidados necesitarán entre 300.000 y 600.000 trabajadores más en cinco años
Las empleadas de residencias y ayuda a domicilio reclaman mejoras en esas nuevas plazas. “Debemos tener un sistema de cuidados universal y público, debe ser un derecho y no un negocio”, piden desde el sindicato ELA.

Recomendadas

Galicia
Galicia Bimba y Lola se aleja de las fibras textiles de Altri con la salida del presidente de Greenalia de su consejo
El presidente de Greenalia y antiguo consejero delegado de Inditex, José María Castellano, abandona su puesto en la empresa cerrando una puerta más a la salida de la celulosa supuestamente creada para fibras textiles.
Redes sociales
El asesino de los CEO El fenómeno fan Luigi Mangione, ¿por qué tanta gente apoya a un asesino?
El caso del chico de clase alta que disparó sobre un CEO de una aseguradora médica ha desatado una ola cultural y de apoyo como no se había visto antes.
Literatura
Silvia Nanclares “Moratalaz nace como barrio franquista, solo que no contaban con la presión vecinal”
Con ‘Nunca voló tan alto tu televisor’ la escritora madrileña regresa a su barrio y examina lo que quedaba debajo de la cáscara de progreso que supuso la construcción del edificio de Torrespaña, aun hoy uno de los más reconocibles de la ciudad.
Cómic
Cómic Un gran poder conlleva una gran responsabilidad: ¿los superhéroes de cómic son de derechas o de izquierdas?
¿Encarna Superman a la socialdemocracia liberal, es Batman un militante anarcocapitalista y el Capitán América la bandera del nacionalismo? La respuesta no es tan sencilla si se repasa la historia del género.