Parlamento Europeo
Ana Miranda: “A voz do BNG en Bruxelas é a das causas xustas. Dende Palestina ata a celulosa de Altri”

A candidata do Bloque Nacionalista Galego ás eleccións europeas, Ana Miranda (Cuntis, 1971), vén de longo no seu andar en Bruxelas. Formada nos mellores anos electorais do BNG en Europa, colleu o testemuño do histórico dirixente nacionalista Camilo Nogueira e preséntase a estes comicios co obxectivo de revalidar aquel fito do 1999, mais, desta vez, baixo a coalición Agora Repúblicas, composta por ERC, EH Bildu e Ara Més, onde ocupa o número tres na lista.

Miranda defende que boa parte do seu traballo é canalizar as denuncias da sociedade civil organizada e internacionalizalas, ser un altofalante institucional “dun traballo colectivo”. Por iso, aproveitou os seus máis de tres anos de deputada para levar á capital da Unión Europea ás vítimas de Angrois; aos afectados polas preferentes; ás organizacións que loitan contra as minas de Corcoesto, de Touro ou de San Fins; e, nos últimos meses, tamén a veciñas afectadas pola macrocelulosa que a empresa Altri e a Xunta de Galiza queren instalar no corazón do país.

Cal é o obxectivo electoral que ten o BNG para estas eleccións?
O oxectivo electoral é que Galiza siga tendo voz no Parlamento Europeo. Ese é obxectivo máximo. Nós sabemos que é a única condición para a representación e a voz directa, non só dos temas galegos, senón de moitas causas, é que BNG estea de novo no Parlamento Europeo. A voz do BNG en Bruxelas é a das causas xustas. Dende Palestina ata a da loita contra a celulosa de Altri. Aspiramos a sacar un escano na noite electoral que non se saca dende ano 1999, con Camilo Nogueira. Hai 24 anos que non se saca.

Alí diches os teus primeiros pasos en Bruxelas, non? Hai 24 anos.
Si, estiven a traballar cinco anos con Camilo, dende o 1999, aprendín moito del.

Entendo que para que se consiga esa meta, a participación en Galiza ten que medrar e o Bloque conseguir arrastrar parte dese voto socialista que xa levou nas galegas. Cal está sendo a aposta para mobilizar o voto?
A cuestión é que tivemos unha mobilización e ademais un bo resultado electoral nas eleccións galegas. A clave é que a xente sinta que isto tamén é parte dese cambio e desa alternativa ao Partido Popular. Tivemos un resultado bo no que a xente nos apoiou como opción ao PP e iso é tamén parte de que Galiza non pode perder a oportunidade de estar no Parlamento Europeo. Ademais hai unha cousa clara: se non estamos nós, o noso espazo vaino ocupar a extrema dereita. Non é unha opción de esquerda por esquerda, ocuparíao a extrema dereita pola Lei D'Hondt. Iso é o peor que lle podería pasar a Galiza. Que non entre o Bloque é que ese espazo sexa ocupado por xente que defende xusto todo o contrario, que non entenden os pobos, que non entenden as linguas e as culturas e que son racistas, homófobos e machistas.

Na construción do teu relato como eurodeputada conseguistes instalar o marco de que es “a única eurodiputada galega que leva os intereses de Galiza á Bruxelas”. Máis alá do lema, hai méritos propios que o sosteñan en base ao balance destes anos?
Cando dicimos o da voz galega en Europa trátase dunha decisión electoral baseada na análise do traballo. Se nos poñemos a analizar as causas distintas que se levaron nestes anos, en distintos períodos, pero sobre todo no momento no que estiven de deputada nos tres anos e medio, vemos que son causas que ninguén levou. Empezo coas vítimas de Angrois, que evidentemente é un dos temas máis sangrantes e ademais que se deciden Bruxelas. Hai moitos temas galegos que se deciden alí e nós somos a garantía de que poidan estar presentes e de que poida haber un retorno. No caso de Angrois hai dous puntos clave que se dirimen en Bruxelas que son a seguridade marítima e seguridade ferroviaria europea. Se non o chegamos a levar, non habería un cambio de normativa como hai agora. Despois de 11 anos conseguímolo, malia que fora unha batalla de David contra Goliat.

Despois, pesca, agricultura, marisqueo, sectores produtivos e os preferentistas. Grazas á súa loita e grazas a esa perseverancia coa loita na rúa, conseguimos que se recuperaran 1.800 millóns de euros roubados coa estafa dos bancos. Si que serviu estar en Bruxelas e levar todas as causas xustas. Isto sempre é un traballo colectivo, pero tamén conseguimos que aos emigrantes retornados non se lles penalizara por traballar toda a súa vida fóra. Parouse a mina de Corcoesto e nós axudamos moito para internacionalizalo. Tamén na recuperación do Pazo de Meirás, a loita contra San Fins, a mina de Touro... Son loitas da cidadanía galega que nós axudamos a que tiveran o seu eco en Bruxelas.

Por que cres que existe esta distancia tan grande entre o traballo que facedes as eurodeputadas en Bruxelas e Estrasburgo e o groso da poboación?
Non se ve cercano e, porén, decide sobre o 85% da nosa vida. Creo que non interesa tampouco os gobernos que se fale de temas europeos porque en moitas das cuestións que se deciden en Bruxelas, moitas son culpas dos estados, da Xunta ou doutros gobernos. Aprovéitase moito para usala de coartada e botar as culpas a Europa. Logo a UE ten unhas posicións moi inhumanas e moi antisociais en moitas cousas e iso fai que non se xere unha simpatía. Sen ir máis lonxe, co que está acontecendo con Israel e Palestina, onde a Unión Europea está a ser totalmente cómplice. Se non conseguimos ter voces como as nosas, pois non se falará das grandes causas da humanidade.

As enquisas auguran un crecemento da onda reaccionaria tanto en Europa como no Estado español. Que nos xogamos se a ultradereita sae reforzada destas eleccións?
A ultradereita xoga coa información, con noticias falsas e xoga co lobby económico. Xogámonos que haxa voces populares, voces da xente traballadora. Xogámonos que non se escore máis á dereita en gasto social ou limitar que haxa máis gasto en defensa. Xogámonos tamén que esas voces non vaian cara políticas racistas ou que negan os dereitos reprodutivos das mulleres ou que van contra as persoas migrantes. Opóñense dúas visións: as das políticas económicas de austeridade ou as de políticas de gasto social. Entón, se hai máis poder no Parlamento Europeo da dereita e a extrema dereita, que traballan xuntas, pois haberá esa confrontación.

Falemos do xenocidio palestino. A posición do BNG e a túa persoal semellan claras, pero que rango de acción ten a UE nesta lexislatura, máis se se reforzan as posicións ultradereita?
A Unión Europea mantén unha oposición moi hipócrita e estou moi decepcionada, aínda que non agardaba moito. Non é quen nin de cumprir as resolucións de Nacións Unidas. Só agora está a dicir que isto é un xenocidio, pero levamos meses moitos deputados pedíndoo. O que vemos máis claro é a dependencia que ten a Unión Europea dos Estados Unidos e no tema de Palestina é moi evidente. Pero tamén é certo que hai voces diferentes dentro dos estados que levan pulando moito tempo polo recoñecemento do Estado palestino. As cousas van mudando. Eramos uns 50 os deputados que estabamos reclamando a fin do xenocidio e hoxe somos case 400, algo si que se fixo. Non me quedo coa idea de loitar contra o imposible, se non, non estariamos facendo política.

“Estivemos presentes defendendo á xente do Rif e á do Curdistán. Pídolle a todo o mundo que fagan unha reflexión da nosa traxectoria en defensa dos dereitos humanos”

Estás cómoda concorrendo en coalición con ERC malia as posicións que están a tomar con Israel? Votaron en contra de romper relacións con eles hai nada no Congreso.
Escoitei o outro día a Raúl Romeva sendo clarísimo pedindo a ruptura de relacións e a súa condea absoluta tamén por parte da candidata Diana Riba. Eu preséntome como unha deputada galega que vai nunha coalición instrumental é que son nomeadamente propalestina e creo que o demostrei loitando por eles e por elas. Entón, que haxa xente en Galiza, como eu vin na rede, defensora absoluta dos dereitos humanos, poñer en dúbida esta posición sendo unha deputada que fun secuestrada por Israel, que fun expulsada, que parto as mans e o corazón por eles... Pois creo que é non estar na vida real, a verdade. Estivemos presentes cando se nos pediu defender á xente do Rif ou no Curdistán. Entón pídolle a todo o mundo que fagan unha reflexión da nosa traxectoria en defensa dos dereitos humanos. A cuestión é: como somos máis útiles, sendo teóricos criticando aos outros ou apoiando aos nosos para cambiar as cousas?

Parece bastante claro que a caída de Esquerra en votos vai afectar a coalición, hai previsión de danos?
Non é tanto por Esquerra, non sei como pode afectar. Nós estamos centrados en facer campaña percorrendo o país e niso estamos, en sacar votos aquí porque iso afectará directamente ao canto tempo de escano que teñamos. Non sei ata que punto a situación catalana pode influír ou non. Na anterior vez, sobraron moitos votos para poder ter tres escanos, haberá que ver como vai a participación.

“Facemos parte do grupo Os Verdes-Alianza Libre Europea porque cando entramos no Parlamento Europeo, IU vetounos como delegación galega”

Sei que Bruxelas e Estrasburgo funcionan diferente coa disciplina de voto e que ti mesma disentiches moitas veces das posicións oficiais dos teus grupo e subgrupo, tanto publicamente como no teu voto. Pero por que o BNG decide ir no grupo dos Verdes-Alianza Libre Europea?
Cando entramos por primeira vez con Camilo Nogueira no 1999 queriamos entrar nese grupo que se chamaba Esquerda Unitaria Europea. Entón, Camilo foi a negociar cos dous grupos a ver con quen entrabamos e aí foi cando nos vetou Esquerda Unida como delegación galega. Non adoito dicilo moito, pero así foi. Entón Camilo volveu a Galiza á Comisión Permanente do BNG e trasladou a cuestión dicindo “aquí vétannos e no outro ábrennos tódalas portas”. Entón acabamos alí un pouco de forma casual, pero porque era un grupo progresista, vaia. Pero dende alí, xa nos constituímos como o que agora somos, Alianza Libre Europea. É certo que, nestes últimos anos, houbo diferenzas manifestas con algunhas delegacións, non con todo o grupo. Hai disidencias, sobre todo, coa delegación alemana. Pero tamén lle pasa a Die Linke no grupo The Left ou aos socialdemócratas cos seus. Non hai máis grupos de esquerda, entón ese é o mapa. Non seguimos por inercia, senón porque nos recoñecen como delegación galega.

O rexeitamento á celulosa da Xunta e Altri desborda o corazón de Galiza

Javier H. Rodríguez

Medio ambiente

Manifestación na Ulloa O rexeitamento á celulosa da Xunta e Altri desborda o corazón de Galiza

Javier H. Rodríguez

Unha manifestación multitudinaria desborda o concello lugués de Palas de Rei, onde se pretende instalar a industria papeleira, coa gran ausencia do PSOE e unha gran fronte ampla da sociedade civil.

Estrea 'Altri: a sede insostible', un documental sobre os futuros efectos da fábrica de celulosa proxectada na Ulloa

Estiveches en Palas de Rei durante a mobilización histórica do outro día, levaches á representación das veciñas e a expertos á UE. Tanto o BNG coma ti en particular xa aclarastes que ides tentar paralo sexa como sexa. Cal será a estratexia dende Europa?
Primeiro temos que sacar o escano e logo seguir vendo de preto como evoluciona. Logo neste mes vaise decidir se se presenta un PERTE ou non, que ademais coincide uns días despois de que haxa eleccións europeas. E tamén teñen que responder ás alegacións que están pendentes. Entón, eu creo que o primeiro é chegar ao Parlamento, coller unha posición na Comisión de Peticións e presentar xa a denuncia para dar unha batalla con iso. Dende o propio Parlamento con intervencións, coa denuncia, levar de novo aos colectivos e que iso sexa un cabalo de batalla. Non podemos permitir que veñan os fondos europeos para depredar o territorio.