Migración
A Soneira alén dos Alpes

Galiza é un país migrante, mais as mulleres galegas sempre foron esquecidas. Suíza foi o destino de moitas migrantes da Terra de Soneira ás que por fin se lles deu voz. Carmen V. Valiña homenaxéaas no seu novo libro: Elas, as emigrantes. Mulheres de Terra de Soneira na Suíça.

Carmen V. Valiña soneira
Carmen V. Valiña e o seu libro sobre as mulleres migradas da Terra de Soneira a Suíza. Pablo Santiago

Non se pode falar de Vimianzo, Zas e Camariñas sen falar de Suíza. Por que? Esta é a mesma pregunta que se fixo Carmen V. Valiña desde que de cativa escoitaba a persoas falar alemán e francés na tenda da súa nai cando non querían que as entendesen. Esta nativa de Baio, investigadora e directora da escola de feminismos alternativos Periféricas, ven de publicar o libro Elas, as emigrantes. Mulheres da Terra de Soneira na Suíça, un estudo que fala non só da conexión destes dous recunchos do mundo que poderían parecer case opostos, senón que ademais dá resposta a outra pregunta que semella case un segredo: “E logo, as mulleres tamén emigran?”.

Carmen V. Valiña explica que ata finais do século XX os estudos de migración tomaban ao home como modelo, obviando á muller ou dándolle status de mero accesorio: “O propio concepto ‘migrante’ só facía referencia ao home e cando aparecían as mulleres era en calidade de esposas ou ‘fillas de’”. No prólogo explícase a importancia da perspectiva de xénero no estudo: “A leitura de género é imprescindível para começar a perceber aquelas decisões tomadas no individual e que afetam no coletivo: quais sao as motivações que tem mulheres e homens, que condicionantes empurram a migrar, o peso dos papéis atribuídos ao género”. Non atender a esta perspectiva, segundo Carmen Valiña, significa “deixar de lado como convive a metade da população com este fenómeno tao quotidiano no contexto galego”.

ESTUDO DAS VAGAS MIGRATORIAS DO FRANQUISMO E POST 2008

O libro recolle experiencias específicas de oito mulleres emigradas desde Terra de Soneira a Suíza nos últimos 15 anos de ditadura franquista e a partir da vaga migratoria de 2008, por mor da crise económica. Algunhas diferencias: nos anos 60 e 70, as mulleres emigradas carecían de formación e a súa motivación era ‘facer cartos’. En 2008, Skype e os voos low cost reduciron a distancia entre Suíza e a Terra de Soneira.

Valiña: “Nas dúas vagas migratorias as mulleres traballan en sectores feminizados, como a hostelería ou os coidados. Aínda que hai unha diferencia de formación moi grande, ao chegar alí acaban traballando nos mesmos sectores.”

Por outra banda, nesta vaga migratoria as mulleres marchaban despois de rematar os seus estudos superiores e o aforro non era a única finalidade da migración. Malia este contexto, evidentemente máis amable en comparación co franquismo, aparecen varias cuestións rechamantes: “Nas dúas vagas migratorias as mulleres traballan en sectores feminizados, como a hostelería ou os coidados. Aínda que hai unha diferencia de formación moi grande, ao chegar alí acaban traballando nos mesmos sectores”, destaca a autora.

Outra das conclusións inesperadas é, que ao ter hoxe a muller unha maior liberdade, as migrantes emprenderían proxectos migratorios persoais, mais nada máis lonxe: “Case todas as mulleres entrevistadas marcharon cos seus homes e se instalaron nas cidades onde eles ían traballar e xeralmente seguíronos”. Preguntadas as propias entrevistadas polas outras mulleres que migraban soas, a maioría delas “crían que eran moi valentes por facelo. Unha delas apuntaba á presión social que se segue exercendo en orixe con respecto a que unha muller viaxase soa”. Para Carmen Valiña, esta realidade fai interesante a comparación con outras zonas de Galiza.

O ‘Mito do retorno’

Cando pensamos na figura do migrante galego retornado, sempre se nos vén a cabeza un home. Pero non un home calquera: un home feito a si mesmo, traballador, que foi quen de deixar a morriña atrás e que se partiu o lombo para voltar a Galiza e proporcionarlle unha vida mellor á súa familia. Aínda que hai parte de verdade, tamén hai moito de mito e de novo, esquecemento cara as mulleres.

“Varias delas arrepíntense de volver porque a situación que atopan en Galiza é moito máis complexa da que tiñan en Suíza e que alí tiñan unhas oportunidades que aquí non teñen. Hai unha delas que di que de telo sabido non tería volto.”

En moitos casos, a vida alá non foi tan horrible nin a volta tan perfecta, sobre todo para moitas mulleres como as da Terra de Soneira, que atoparon en Suíza un espazo de liberdade e certa independencia, algo do que carecían na Galiza do franquismo: “Varias delas arrepíntense de volver porque a situación que atopan en Galiza é moito máis complexa da que tiñan en Suíza e que alí tiñan unhas oportunidades que aquí non teñen. Hai unha delas que di que de telo sabido non tería volto”, explica Carmen Valiña. Outro caso desmitificador é o de Fina, emigrada na súa infancia e criada en Suíza, que tras volver a Galiza crendo que xa podía garantirlles unha vida mellor ás súas fillas —mesmo construír unha casa— tivo que volver migrar pola crise de 2008. A autora cóntanos que “con esa migración conseguiu pagar a universidade das fillas pero unha delas tivo que marchar a Alemaña. Malia que ela non quería reemigrar e quería evitar que as fillas migrasen, isto acabou sucedendo”.

“Para os suízos nunca chegaron a ser suízos pero aquí sempre as chamábamos as suízas. Cando retornan, non son xa de ningunha parte.”

No caso das mulleres que voltaban con máis de 50 anos, o retorno era aínda máis difícil pola dificultade de atopar un traballo. A isto sumábaselle a volta a unha terra diferente á que deixaran, xa que en moitos casos a súa estancia duraba décadas: “Para os suízos nunca chegaron a ser suízos pero aquí sempre as chamábamos as suízas. Cando retornan, non son xa de ningunha parte”.

Non hai mal que mil anos dure. Cousas do karma ou como recompensa á boa vontade, as investigacións feitas con cariño —e tamén rigor— poden servir de homenaxe a persoas que poucas veces foron escoitadas. Carmen Valiña explica que “en moitos casos era como unha terapia porque eran historias que non tiveran a oportunidade de compartir con moita xente” e que a migración lles aportou “unha conciencia de xénero bastante clara”.

“Os melhores anos da nossa vida”

Como explica Carmen no libro, a migración para estas mulleres foi “um parêntese “consentido” pelos pares e as famílias porque ía em favor da acumulação monetária que justificava a própria emigração”. Pero por sorte non todo foi facer cartos. Estas mulleres, hoxe xa maiores, terán sempre un recordo ao que volver cun sorriso; de cando fixeron vida en Suíza e foron persoas libres cun traballo, ocio e unha vida lonxe dun réxime que as oprimía. Ben de seguro recomendarán ás súas netas ou sobriñas que viaxen, sabedoras de que ser muller non debe impedirlles facer o que lles pete. Para elas foi Suíza pero podería ser calquera parte do mundo, pero tocoulles nacer na Terra de Soneira e sexa polo que sexa, o destino estaba escrito. Cousas curiosas que ten a vida nas que tampouco cómpre afondar máis. 

Entrevista
Nesta ligazón podes ver o programa Retrincos que as compañeiras de Nós Televisión lle adicaron a Carmen V. Valiña.

 


Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra en tu cuenta.

Relacionadas

Cine
El Salto recomienda Diez películas en Filmin que reflejan el arduo camino de las migraciones
Cerramos nuestra serie de recomendaciones del catálogo de Filmin con esta selección de diez películas que se aproximan al proceso migratorio, realizada por la periodista Susana Albarrán.
Opinión
Opinión Condenan a un empresario de Jerez por vulnerar los derechos de trabajadores extranjeros sin permiso de empleo
Los hechos sucedieron en Chiclana de la Frontera, donde un empresario jerezano contrató a dos trabajadores en situación administrativa irregular para desempeñar tareas con categoría profesional de oficial de primera en el sector de la construcción.
Migración
Migración El Gobierno 'regulariza' solo un año a migrantes afectados por la dana
El Consejo de Ministros aprueba un permiso extraordinario de residencia y trabajo con el requisito de estar empadronado en las zonas afectadas desde antes de la tragedia.
Madrid
La burbuja del alquiler Sumar, Podemos y sindicatos de inquilinos presionan para convertir en indefinidos los contratos de alquiler
Sumar lanza una propuesta legislativa para transformar en indefinidos los contratos de alquiler, una de las principales demandas de la manifestación por la vivienda del 5 de abril. Una moción de Podemos, rechazada en el Congreso, pedía lo mismo.
Líbano
Ocupación israelí Israel incumple el acuerdo de paz y mantiene tropas en el sur de Líbano para “vigilar” a Hezbollah
El Ejército sostiene la ocupación de cinco colinas a lo largo de la frontera tras evacuar sus soldados de decenas de municipios. Miles de civiles regresan a sus casas para descubrir que lo han perdido todo.
Galicia
Galicia La Xunta de Feijóo, condenada por negar visitas a una mujer que murió de cáncer por tener covid-19
La jueza dice que la situación exigía “flexibilizar” las medidas de prevención. Falleció a inicios de 2022 en el Hospital Álvaro Cunqueiro durante los últimos meses de la administración del jefe del PP con Julio García Comesaña de conselleiro.
Egipto
Egipto Ashraf Omar continúa en prisión provisional por dibujar
Ashraf Omar, caricaturista político del medio digital AlManassa, sigue en prisión preventiva indefinida tras ser arrestado violentamente en su domicilio el 22 de julio de 2024.

Últimas

El Salto Radio
El Salto Radio Humedales necesarios
Damos un paseo radiofónico por algunos de los humedales de Andalucía, espacios fronterizos entre el mar y la tierra, tan necesarios para nuestra supervivencia. Lo hacemos con Juan Martín Bermúdez, de SALARTE y algunos oyentes.
Más noticias
Fascismo
Memoria antifascista Allí donde hay humo, hay fuego
A unos días de las elecciones alemanas, donde la ultraderecha acude fortalecida, un repaso sobre el proceso de desnazificación posterior a la Segunda Guerra Mundial y sus medias verdades.

Recomendadas

Feminismos
Ana Bueriberi “El activismo tiene que ser colectivo: para contribuir al cambio es imprescindible despersonalizar la causa”
La periodista madrileña Ana Bueriberi reconoce que no sintió la discriminación hasta que llegó a la Universidad. Hoy, desde el proyecto Afrocolectiva reivindica una comunicación antirracista, afrofeminista y panafricanista.
Inteligencia artificial
Militarismo La máquina de los asesinatos en masa: Silicon Valley abraza la guerra
Las fantasías distópicas sobre los futuros usos de las máquinas en la guerra están más extendidas que el relato de lo que ya está pasando en los campos de batalla.
América Latina
Extrema derecha Los soldados de Donald Trump en América Latina
Mientras algunos presidentes latinoamericanos, con mayor o menor ímpetu, intentan ponerle freno, otros tantos se arrodillan y le rinden pleitesía sin recibir nada a cambio. ¿Quiénes son los súbditos latinoamericanos de Trump?