We can't find the internet
Attempting to reconnect
Something went wrong!
Hang in there while we get back on track
Feminismos
Cristy Tojo: “Non hai unha Señora Miyagi, quero cambiar iso”
Cristy é karateka e loitadora polo feminismo, como amosan os seus proxectos de vida: Avalon Kai, un espazo seguro para as mulleres no deporte, e Lésbicas Creando, un proxecto para o empoderamento das mulleres que sofren violencias polo seu xénero ou orientación sexual.
Cristy é karateka e loitadora polo feminismo, como amosan os seus proxectos de vida: Avalon Kai, un espazo seguro para as mulleres no deporte, e Lésbicas Creando, un proxecto para o empoderamento das mulleres que sofren violencias polo seu xénero ou orientación sexual.
Cando comezaches a practicar karate e por que?
Aos oito anos, porque quería facer a onda vital como Son Goku. Aínda así, a verdadeira razón foi un tema médico. Son cega do ollo dereito e de nena era moi ‘zoupona’ porque non tiña a percepción de profundidade. Un dos meus médicos tiña unha filla que facía karate e comentoulle aos meus avós que podía virme moi ben, e metéronme no Clube de Karate de Negreira. Desde entón non houbo día que non me puxera o traxe. Gañar un campionato de España foi incrible e, máis aínda, case como un soño inalcanzábel, chegar ao campionato de Europa.*
Que che levou a fundar un centro deportivo feminista?
Empezou sendo un soño da infancia, ter o meu propio dojo e ser mestra de karate, como o Señor Miyagi en Karate Kid. Mais conforme fun crecendo decateime de que non había referentes femininos, non había unha señora Miyagi. Para cambiar iso fundei o Avalon Kai. Agora teño dúas marabillosas socias -María e Tere-, e decidimos crear un proxecto férreo feminista: un espazo seguro para mulleres e centrado no corpo da muller. Ese lugar que non adoitamos ter porque os ximnasios están masculinizados. Non se discrimina aos homes, pero non se acepta ningún tipo de violencia machista. Queremos que sexa un clube coñecido polos nosos valores de bo trato e coidados e por acompañar ás alumnas evitando as xerarquías.
Empezou sendo un soño da infancia, ter o meu propio dojo e ser mestra de karate, como o Señor Miyagi en Karate Kid. Mais conforme fun crecendo decateime de que non había referentes femininos, non había unha señora Miyagi.As artes marciais contribúen ao feminismo?
As artes marciais son un mundo feito por e para homes. Avanzouse moito e as mulleres logramos máis visibilidade, como a karateka Sandra Sánchez. Porén, como lle pasou a ela, que tivo que loitar o triplo polo mesmo título que un home sendo igual de boa, se dous profesores teñen igual currículo sempre se vai contratar ao home. Existe esa figura autoritaria do sensei que parece que dá máis espectacularidade ver a un rapaz vestido de branco e cinto negro que a unha rapaza coma min, dun metro cincuenta e cega dun ollo, dando clases. Busco cambiar iso. Máis que das artes marciais, o feminismo precisa da autodefensa feminista para empoderar ás mulleres. Mais hai unha controversia. Os espazos de autodefensa persoal para mulleres son impartidos por homes, cando é xusto a figura que se teme. A autodefensa ten que evitar isto e centrarse en cambiar eses imaxinarios impostos pola sociedade.
Os espazos de autodefensa persoal para mulleres son impartidos por homes, cando é xusto a figura que se teme. A autodefensa ten que evitar isto e centrarse en cambiar eses imaxinarios impostos pola sociedade.
Por que xorde este proxecto? Tamén tes un proxecto, Lésbicas Creando. Que facedes nel?
É un proxecto da miña compañeira Mai, psicóloga e terapeuta sexual, e máis eu. Creámolo ao decatarnos das microviolencias que sufrimos polo noso xénero e orientación sexual, que pasan desapercibidas. Pasaron milleiros de mulleres polos nosos obradoiros e estamos moi felices coa autodefensa feminista. Non é un adestramento concreto, é un xeito de facer rede, empoderarnos e cambiar a realidade das violencias que nos rodean. Esta violencia é tan explícita que destapou a misoxinia e homofobia que existen na sociedade. Por iso o feminismo é chave; ten que haber unha resposta directa ás agresións. Durante anos calamos, pero chegou o momento de berrar que estamos fartas e que non imos permitir o dominio patriarcal. Non só o 8M, diariamente. Non é unha guerra contra os homes, se non un traballo paralelo, xa que eles teñen que traballar a súa masculinidade deixando que as mulleres estean ao mando desta loita.
*Tras a realización desta entrevista, Cristy gañou tamén o campionato de Europa.