Explotación laboral
Virginia Piña Cruz: “O que está acontecendo coas xornaleiras de Huelva non é novo, pero ten que cambiar”

Falamos con Virginia Piña Cruz, militante do SAT (Sindicato Andaluz de Traballadoras), sobre a situación das mulleres marroquís que denunciaron abusos por parte dos empresarios dos campos de amorodos de Huelva.

Virginia Piña Cruz
Virginia Piña Cruz, nun momento da charla que deu en Compostela. Elena Martín
30 oct 2018 10:01

Virginia veu ata Compostela para compartir a experiencia da loita das mulleres marroquís que denunciaron abusos na pasada campaña de recollida do amorodo en Huelva. Fala con moito sentimento, xa que coñece de primeira man a situación destas mulleres, e desexa por riba de todo que fóra de Huelva a xente sexa consciente da súa situación.

Primeiro, podes poñernos en contexto?
Andalucía é unha comunidade que se nutre en gran parte e tradicionalmente do agro. Por esta razón, a andaluza é unha economía onde a traballadora vive moitas veces nunha situación precaria, con traballos temporais. Por outra banda, o sector agrario andaluz está pensado desde unha certa ideoloxía colonial, porque Andalucía produce moita materia prima, pero é unha materia prima que non dá riqueza despois dentro da comunidade, senón que se exporta porque non temos a industria para transformala. Por exemplo, temos moito algodón, pero non temos ningunha industria téxtil; producimos laranxas, pero non temos industria do zume… e así con todo. É dicir, Andalucía é un lugar onde se vén, se extraen os ingredientes e se marcha a outro lado con eles. Exactamente o mesmo que ocorre con moitos países de América Latina ou África, por exemplo. Isto repercute nas traballadoras. Ademais, como en Andalucía existe o latifundio —grandes porcións de terra que pertencen a unha soa persoa ou familia— a riqueza está moi concentrada. O xornaleiro que traballa a terra é traballador, pero non propietario, o propietario é o señorito (como se coñece en Andalucía) coas problemáticas que isto pode supoñer.

Ao principio era a xente nova autóctona a que collía o traballo agrario, pero a partir dos anos noventa aproximadamente, o fillo do xornaleiro andaluz comezou a ir á universidade ou decidiu dedicarse ao mundo da construción, cando esta estaba en alza, abandonando o campo. Foi entón cando se empezou a contratar homes doutros países para traballar o agro andaluz, a maioría subsaharianos. Porén, tralos encerros e folgas de fame destes xornaleiros no ano 2002 para esixir a regulación do seu traballo, as empresas decidiron recorrer ás mulleres para a recollida de froitos como o amorodo.

Por que mulleres? Que explicación se deu?
A escusa dos empresarios para este cambio foi que a man das mulleres é máis pequena e máis delicada para coller un froito como é o amorodo. Porén, a realidade é ben distinta, e ten que ver cunha lóxica patriarcal, colonial e capitalista. O home é, a ollos do patriarcado, menos submiso e difícil de controlar. Ademais, non ten cargas familiares, de coidados, que fan que elas si traguen moito máis e que lle aseguran ao empresario que a muller vai volver ao seu país cando remate a tempada; cando os homes, ás veces, ficaban todo o ano saltando de recollida en recollida.

Temporeros
Las mujeres eran manos

El régimen de inmigración temporal, por el cual las jornaleras marroquíes vienen ocupándose desde 2005 de la recogida de la fresa en Huelva, permite que estas mujeres, para ser contratadas, deban dejar su humanidad en la frontera, desligadas de su red y de su entorno.

Primeiro, empezáronse a contratar mulleres de Europa do Leste, ata aproximadamente o ano 2006, que foi cando se empezou a contratar mulleres do norte de Marrocos, porque os empresarios dicían que as europeas saían demasiado de festa e despois non rendían ben á hora de traballar, pero a explicación real é que traer mulleres do outro lado do Mediterráneo e moito máis barato que pagar un avión desde Europa. E logo están os estereotipos, non? De que as mulleres marroquís son moito máis submisas, obedientes e fáciles de controlar. Segundo as lóxicas do sistema no que vivimos, é un negocio moito máis redondo traer mulleres do norte de Marrocos.

E como se fai para traer as mulleres marroquís ata aquí? Como as contratan?
Todo empeza cos chamados “Contratos de orixe”. Desde Andalucía contrátase xente en Marrocos que busca traballadoras para os empresarios andaluces. Moitas veces, esas persoas que se dedican a contratar fano a cambio de favores: se ti me fas un favor, eu fágoche un contrato para ir traballar a Europa. A esixencia que poñen os empresarios é que as mulleres que se vaian contratar sexan menores de 45 anos, proveñan do mundo rural e teñan cargas familiares (viúvas, con fillos pequenos…) para asegurarse de que van volver a casa cando remate a tempada. Ademais, para vir aquí piden préstamos que logo terán que devolver, o que é outra garantía de que non van quedar en Europa. Unha vez confirmado todo isto, as mulleres firman un suposto contrato que despois non volverán ver —isto é ilegal, a traballadora sempre ten que ter unha copia do seu contrato para poder acceder a el sempre que sexa mester—, e dáselle un visado que remata o 31 de xullo, día no que teñen que volver a Marrocos.

Virginia Piña Cruz_2
A xente que asistiu ao acto quixo amosar o seu apoio ás traballadoras marroquís. Elena Martín

Que se lles promete cando veñen aquí? Que clase de contrato firman?
Como convenio laboral, se fose certo, estaría bastante ben: 7 horas de traballo ao día, 40 euros a xornada, vivenda gratis, horas extra pagadas ao 75 %, transporte á súa disposición en todo momento… é o mesmo convenio que o das compañeiras andaluzas que van á recollida dos espárragos a Navarra ou da uva en Francia. É dicir, é aceptable.

Porén, cando chegan aquí, atópanse cunha realidade ben distinta. As horas extra non se pagan, traballan 14 horas seguidas, os 40 euros transfórmanse en 20, teñen que apuntarse nunha lista para poder ir a uns baños insalubres, quítanlles cartos do salario para pagar a vivenda e, ademais, esa suposta vivenda son recipientes prefabricados sen ventilación e con utensilios que non se cambiaron en máis dunha década. Moitas veces acaban durmindo en cartóns porque son máis cómodos que os propios colchóns. En Andalucía, durante o mes do amorodo pódese chegar aos 40 graos. Imaxinádevos primeiro traballando nun mar de plástico e, unha vez que saes de alí para supostamente ir descansar, o teu dormitorio é un cubículo que compartes con 10 mulleres, e onde fai aínda máis calor e sentes asfixia. E do transporte nada de nada. Teñen que camiñar pola estrada, de noite, sen iluminación nin chalecos reflectores. Cada ano hai mulleres que morren atropeladas indo a traballar porque ademais teñen que ir cando aínda é de noite. E non só iso, un ano, unha das xornaleiras desapareceu indo cara aos invernadoiros e apareceu tres días despois, espida e sen recordar o que acontecera. O empresario, facendo gala da súa humanidade, o único que fixo foi mandala de volta ao seu país sen pensalo.

Explotación laboral
Marcha en Huelva por una agricultura con derechos
Una manifestación para alertar de “la situación de impunidad” de las temporeras agrícolas ha recorrido este domingo las calles de Huelva.

E todo isto sen contar cos abusos sexuais que tamén denuncian estas compañeiras, con tocamentos, acoso, chantaxes e ameazas se non teñen relacións sexuais co capataz. Obviamente non todas es empresas son iguais, hai algunhas que de verdade tratan as traballadoras como seres humanos, pero no caso das mulleres que denunciaron, esta era a súa situación.

A pesar dos estereotipos, foron precisamente mulleres marroquís as que conseguiron denunciar a súa situación.
Si, e aínda que aconteceu en Huelva, podía ter acontecido en calquera outro sitio, Almería, por poñer un exemplo. Desde o SAT levamos máis de 20 anos facendo campaña para denunciar a situación de abusos aos que se someten ás temporeiras, porque o que pasa en Huelva non é un caso illado, e só que alí por fin se conseguiu acabar co cerco mediatizado que impedía facer visible esta situación. Aínda que non é a primeira vez que se condena un empresario por abuso dos seus traballadores, porque xa acontecera no 2014. Porén, a partir da aparición dunha noticia nun xornal alemán, o tema empezou a expandirse por Europa, e todo é tan descarado que non houbo máis remedio que sacar todo á luz.

Realmente comezou cando 100 traballadoras de Doñana 1998 (a empresa denunciada), asesoradas polo sindicato, fixeron un documento de denuncia, e 24 horas despois foron secuestradas, metidas nun bus e devolvidas ao seu país. Pero ao redor de dez puideron escapar e son as que seguiron coa denuncia. Tres empresarios si foron encarcerados ao principio, pero saíron pronto. A partir de aí comezamos a denunciar publicamente esta situación, manifestarnos con elas... ata que o caso chegou á Audiencia Nacional.

Que dixeron os empresarios trala denuncia?
Sacaron un escrito firmado por outras traballadoras en que se dicía que elas estaban perfectamente ben, que se cumprían tódolos convenios laborais... obviamente, isto firmárono coaccionadas. Estás no medio dun deserto de plástico, illada, non sabes o idioma, non sabes que recursos podes ter en caso de precisar axuda, non tes ninguén máis a quen recorrer ademais do capataz. E tampouco te vas enfrontar a el. Son mulleres de zonas rurais, precarias, con moitas necesidades e por iso veñen aquí. Entón acabas calando e aturas, porque sabes que estás atada de pés e mans. Ademais, sabes que se volves ao teu país sen cartos vas ter que render contas alí tamén. O raro é que algunhas se atrevesen a denunciar, porque realmente tiñan todo o mundo en contra, por iso non queren mostrar a súa cara e sempre están cubertas e por iso sacámolas de Huelva para protexelas. E agora están ademais nun limbo, non poden traballar pero tampouco queren volver ao seu país de orixe sen unha sentencia ou unha solución.

Desde o SAT, que queredes que cambie para que unha situación como esta non aconteza máis?
Para empezar, é preciso que os medios de comunicación falen do tema e non terxiversen a información, pois ao final a sociedade non apoia estas mulleres porque desde algúns xornais e telexornais din que o que estas mulleres buscan son papeis para quedaren en España, e isto é totalmente falso. Elas queren xustiza e volver ao seu país coas súas familias. Moitas persoas non veñen ás manifestacións, nin as apoian, por culpa destas mentiras.

Explotación laboral
El SAT insta a la Junta a que “dé la cara” en el caso de las 300 temporeras marroquíes

El Sindicato Andaluz de Trabajadores está ayudando a las diez trabajadoras que el pasado fin de semana denunciaron la situación laboral que han vivido en Almonte (Huelva) durante la temporada de la fresa.

Por outra banda, queremos que se deixe de atacar os nosos compañeiros. Por exemplo, Andrés Bolado entrou unha vez na zona de invernadoiros e tivo que saír correndo porque un grupo de coches comezaron a perseguilo. E o propio alcalde de Huelva ameazou publicamente a Diego Cañamero. Queremos que haxa un convenio colectivo do campo que vaia en verdade a prol do benestar da traballadora, que teña perspectiva de xénero e se cumpra, porque en teoría hai inspeccións de traballo, pero non só son escasas senón que ademais fan a vista gorda en case todo. Agora mesmo están firmando un novo convenio para os próximos 4 anos entre CCOO, ASAJA e a Patronal, a ver se de verdade cambia algo.

Por último, queremos que se entenda que nada desta situación vai mudar, o empresario seguirá actuando así, mentres a Junta de Andalucía, a Consejería e o Ministerio o permita.

Que podemos facer desde aquí para axudar?
Compartir a información nas redes sociais, falar do tema, que se fagan charlas como a de hoxe por toda a Península é moi importante para que a sociedade entenda o que está acontecendo. As manifestacións, as noticias, os artigos, as mostras de apoio danlle moito pulo a estas mulleres que ata hai moi pouco se sentían illadas e soas. Para elas, verse arroupadas, entender que por fin poden contar todo polo que pasaron é un alivio e anímaas a seguir loitando por elas e polas súas compañeiras.

Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra en tu cuenta.

Relacionadas

Explotación laboral
Laboral Historias desde la cadena de un hotel (I). Como casas abandonadas
Cuando vives al margen de los derechos laborales se forman núcleos de poder, con sus propias leyes no escritas, una cultura de maltrato.
Laboral
Lucha por un futuro mejor Trabajadores de Correos: “Antes te daba tiempo a hablar con la gente y hacer bien tu trabajo”
Tres personas trabajadoras de Correos hablan de mala salud laboral, bajas que no se cubren y 'amazonización' de la empresa para ponerla al servicio de las multinacionales.
Palestina
Genocidio Salah al Bardauil, miembro del comité político de Hamás, entre los 23 asesinados por Israel esta madrugada
Israel ha matado a 634 personas desde la ruptura del alto el fuego el pasado martes. Un ataque del Estado sionista hacia suelo libanés este sábado ha dejado siete muertos.
Comunidad de Madrid
Fin a la privatización Un tsunami marcha por Madrid por la gestión totalmente pública de los servicios a la ciudadanía
La plataforma Tsunami por los Servicios Públicos nace este domingo para aglutinar a decenas de organizaciones sociales que quieren hacer frente al “modelo neoliberal de destrucción masiva de los derechos humanos y sociales”.
Comunidad de Madrid
Comunidad de Madrid Un rayo de esperanza tras cinco años de los protocolos de la vergüenza
A punto de prescribir los posibles delitos, un avance judicial abre la puerta a conocer quién decidió no derivar a hospitales a ancianos en residencias en la Comunidad de Madrid.
Siria
Siria Siria, de la euforia por el fin del régimen al examen de la transición
Las matanzas en el litoral sirio y las dudas acerca de las nuevas autoridades dejan atrás la alegría por la caída de al Asad y enfrían el aniversario de la revolución, el primero tras la huida del dictador.
Gobierno de coalición
Consejo de Ministros Ángel Víctor Torres anuncia que tiene cáncer, pero seguirá al frente del Ministerio de Política Territorial
Reducirá su agenda como titular de Política Territorial en las semanas previas a una operación a finales de abril. Fuentes ministeriales dicen que la enfermedad “va bien” y “tiene solución”.
Medio ambiente
Oliver Franklin-Wallis “La industria de los residuos deja una cicatriz enorme en nuestro planeta”
El periodista británico Oliver Franklin-Wallis recorre en ‘Vertedero’ (Capitán Swing, 2024) las prácticas ocultas de la industria de residuos, exponiendo el papel de las grandes corporaciones, en connivencia con autoridades e instituciones públicas.
Contigo empezó todo
Contigo empezó todo El comunismo libertario de Hildegart Rodríguez
La joven madrileña, a quien se recuerda por morir a manos de su madre, contribuyó con sus ideas a la política revolucionaria durante la II República.
Opinión
Opinión La berlusconización de Mazón
Es evidente que el presidente de la Generalitat no ha asumido la agenda de la ultraderecha por convicción, sino por supervivencia política y judicial, en una estrategia no muy diferente a la que empleó Silvio Berlusconi.

Últimas

La vida y ya
La vida y ya Para vivir bien
“Para vivir bien hacen falta plantas, profe”, dijo una alumna. Esa frase es una forma de recordar que para vivir bien no es suficiente con levantarte cada mañana y meterte en el metro con los ojos pegados al sueño de estar en otra parte.
Tribuna
Tribuna La celulosa y la mina son el modelo industrial del Partido Popular
Es fundamental que tejamos una red social transversal en la sociedad capaz de unir a sectores diferentes que sean capaces de aglutinarse en un movimiento social alrededor de un denominador común: la defensa de nuestro territorio.
Turquía
Contra Erdogan Turquía en las calles: cae el muro del miedo a las movilizaciones
La detención del principal rival político de Erdogan ha provocado protestas masivas en todo el país que amenazan con convertirse en movilizaciones generales de descontento contra el gobierno.
Más noticias
Finlandia
Reducción de GEI De sumidero de carbono a emisor de gases: los bosques en Finlandia ya no capturan CO2
El 74% de la superficie del país nórdico está cubierto por árboles. Los bosques funcionaban como sumidero de carbono, pero han pasado de capturar 28 millones de toneladas de dióxido de carbono a emitir 1,2 millones de toneladas de este gas.

Recomendadas

México
EZLN Genealogía del “común” zapatista, política de la liberación
El EZLN celebró junto a sus bases de apoyo unas jornadas conmemorando el 31 aniversario del levantamiento en Chiapas, en el que se hizo reflexión sobre los retos que vive el movimiento. En abril, preparan el encuentro (Rebel y revel), de arte.
Galicia
Galicia Galicia vuelve a la calle contra la celulosa de Altri, Greenalia y la Xunta: el desastre natural, en datos
Cientos de barcos y decenas de miles de personas están llamadas a participar este sábado en una manifestación en A Pobra do Caramiñal, uno de los municipios de la ría de Arousa, donde desemboca el río Ulla, el más afectado por la pastera.
Literatura
Millanes rivas “El 25-M nos facilita generar una comunidad y creo que ‘Paisaje nacional’ contribuye a ello”
Un encuentro con el escritor Millanes Rivas a propósito de su novela ‘Paisaje nacional’, con Extremadura, su historia herida y el 25 de marzo de fondo conversado.