Medio ambiente
Quen é quen en Greenalia? A empresa que quere outra celulosa en Galiza e arrasa oliveirais en Andalucía

A familia Greenalia representa como poucas empresas o poder na sombra da oligarquía galega. Contan con lazos de poder no máis alto da esfera política e empresarial, exuberantes patrimonios e, na medida do posible, loitan por estar fóra do foco dos medios de comunicación. A estratexia non é desatinada, esta multinacional conta cunha alta oposición social na terra onde ten a súa sede.

Son parte necesaria da proxección da celulosa que xunto con Altri queren instalar no centro xeográfico de Galiza e por suposto tamén na expansión eólica sen consenso veciñal que se levou na práctica totalidade do territorio. Nas últimas semanas, tamén saía á luz que a compañía verde —así é como se autodenominan— pretende arrasar varias hectáreas de oliveirais en Xaén, coas súas expropiacións forzosas incluídas, para substituílos por unha granxa de placas solares.

A conselleira de Medio Ambiente suxire que opoñerse a Altri vai contra a lei

O Salto Galiza

Medio ambiente

Medio ambiente A conselleira de Medio Ambiente suxire que opoñerse a Altri vai contra a lei

O Salto Galiza

Ángeles Vázquez enfróntase aos alcaldes da comarca afectada que rexeitan o proxecto de Altri afirmando que “están a pedir que se prevarique”.

Galiza Unha manifestacion histórica contra a celulosa de Altri e a Xunta desborda Compostela

No seu consello de administración sentan dous exconselleiros da Xunta do Partido Popular, pero non só eles. Tamén altos cargos que pasaron polo xigante Inditex ou por Nova Galicia Banco, o banco resultante da fusión estrela das caixas de aforro galegas, apadriñada por Alberto Núñez Feijóo, que se tragou 8.000 millóns de diñeiro público e acabou cos seus directivos no cárcere. Os seus tentáculos tamén tocan a boa parte das Big Four —as grandes multinacionais da auditoría—, nalgunhas das grandes multinacionais da avogacía como Baker & McKenzie e tamén nas universidades públicas galegas.

Do mesmo xeito, ocuparon cargos como a presidencia de Deportivo da Coruña, na peor etapa da súa historia, certo, pero co beneplácito do banco, en última instancia de capital venezolano, Abanca. Todo iso, cunha boa fama na prensa, xa que tamén ocuparon cargos como o da vicepresidencia de La Voz de Galicia e outros postos no Instituto Sondaxe, a principal empresa demoscópica de Galiza.

Antes de entrar nos nomes das persoas que deciden o rumbo de Greenalia, cómpre aclarar a quen pertence, aínda que a súa columna vertebral é pequena. Desde unha OPA de exclusión que lle realizaron ao seu terceiro accionista en 2022, os propietarios de Greenalia son, fundamentalmente, Manuel García Pardo nun 94% a través da súa sociedade patrimonial Smarttia e José María Castellano Ríos cun 6% a través da súa sociedade Alazady.

José María Castellano Ríos o director que domina a elite galega

Pode que José María Castellano non sexa o home con máis diñeiro en Greenalia, o seu xefe, Manuel García Pardo, é máis que probable que amase moito máis capital. Con todo, Castelán ten un capital, poderiamos chamar social, difícil de alcanzar. En Greenalia ninguén como el coñece as reviravoltas da oligarquía galega e o seu capitalismo máis feroz. O contacto adecuado, a complicidade necesaria. Se Greenalia fose un Estado, el sería o seu ministro de Exteriores. Non é unha esaxeración. Aínda que a súa biografía na mocidade require dunha procura máis ampla, o punto de inflexión na súa vida e na súa conta bancaria chegou co seu paso por Inditex, que se sitúa desde mediados do oitenta até 2005, cando dimitiu sendo vicepresidente e conselleiro delegado. Por suposto, alí viviu a saída a bolsa do imperio Ortega e converteuse en multimillonario.

Desde alá arriba, volveuse todo máis fácil. O armazón de empresas de comunicación arredor de La Voz de Galicia recibiuno coas portas abertas e fíxoo vicepresidente da empresa que edita o xornal máis lido de Galiza. Tamén lle outorgaron cargos no resto de sociedades, onde é interesante resaltar o do Instituto Sondaxe, a gran empresa demoscópica galega. Pero esa aventura na prensa de dereitas durou pouco. Un recentemente estreado Feijóo presidente encargoulle a tarefa de dirixir NCG Banco, a entidade resultante da fusión estrela das caixas de aforro galegas, que comeu 8.000 millóns de diñeiro público e acabou cos seus directivos no cárcere. En todo ese periplo, Castelán tamén tivo tempo para dirixir durante seis anos a compañía de telecomunicacións ONO. Tamén conta co seu peso na promoción inmobiliaria, na compañía Natur House ou na SOCIMI de hoteis de luxo Millenium Hospitality Real Estate.

Manuel García Pardo, o millonario das “enerxías verdes”

Nos papeis, Manuel García Pardo é quen manda en Greenalia: é o CEO e o máximo accionista. Con todo, en O Salto xa se lle fixo en varias ocasións a escasa biografía que o rexistro mercantil e hemerográfico permiten. En esencia, García Pardo é o símbolo utilizado en moitas ocasións desde o empresariado galego para referirse á fábula do home feito a si mesmo. Fundou unha empresa con 18 anos “co seu diñeiro” e, aos poucos, volveuse un dos empresarios que máis copa o negocio das enerxías renovables, aínda que renovable tamén se lle chame a cambiar hectáreas de cultivos agrícolas por placas solares ou á instalación dunha fábrica de celulosa do tamaño de 500 campos de fútbol para —din eles mesmos— abastecer ao mercado da moda tan boiante en Galiza como iremos vendo nas cartillas dos conselleiros de Greenalia.

Antonio Couceiro e Beatriz Mato, os exconselleiros do PP que fixeron virar a porta

Outra das arestas que fan de Greenalia unha aposta segura para os negocios é o seu brazo político. Nos despachos do consello de administración sentan dúas das persoas que pasaron pola gran porta xiratoria do Partido Popular na Xunta de Galiza. A primeira delas é Antonio Couceiro, aínda que, en realidade, nos noventa aínda non estaba popularizado ese termo e pasou por outros postos de dirección antes de entrar en Greenalia.

Couceiro estivo apadriñado por Manuel Fraga para ser conselleiro de Industria e posteriormente ocupar nada menos que o cargo de José Manuel Romay Beccaría —o mentor de Feijóo— como presidente do PP na Coruña cando este dimitiu. O seu último posto político a dedo acabaría sendo o de presidente da Autoridade Portuaria da Coruña. Pero a súa historia non acaba aí.

Tras o periplo de partido, Couceiro xa fixera os contactos necesarios. Desde alí chimpou á dirección xeral de Bebidas Gaseosas del Noroeste, unha das grandes embotelladoras de Coca-Cola no Estado español e que acabaría sendo absorbida pola multinacional. Tamén fixo amizade con Manuel Jove, un dos grandes multimillonarios galegos, promotor de moitas das grandes obras do norte de Galiza e foi incluído no consello de administración de empresas do grupo Inveravante. Aínda que, en verdade, un dos grandes recordos a nivel popular de Couceiro é ser o presidente do Deportivo da Coruña na peor serie futbolística da súa historia na Segunda División B por mandato de Abanca, o banco ao que pertence o club.

Polo seu lado, Beatriz Mato, quen estivo á fronte das políticas ambientais da Xunta entre 2015 e 2018, pasou a ocupar un posto na alta dirección de Greenalia, unha empresa que ela mesma promoveu durante a súa etapa na administración pública. Mato tivo unha traxectoria destacada nos gobernos de Feijóo, onde tamén foi responsable de Traballo entre 2009 e 2015. Non está de máis lembrar que antes da súa transición ao ámbito privado, desde o seu despacho na Xunta elaborouse a primeira estratexia de sustentabilidade ambiental de Galiza.

Antes da súa incursión na política, Mato xa traballara no sector privado, apoiada pola súa formación en Enxeñaría Industrial. Durante os últimos anos da década dos 80, empresas como IBM e Rank Xerox contaron cos seus servizos. Con todo, o seu paso por estas compañías non se estendeu máis aló duns poucos anos. En 1994, iniciou a súa traxectoria na administración pública no Instituto Galego para a Promoción Económica (IGAPE) e, no ano 2000, asumiu a dirección da delegación desta entidade na Coruña. Naquel entón, Manuel Fraga ocupaba a presidencia da Xunta.

Antonio Fernández-Montells, o mozo padawan de Greenalia criado á calor das big four

O máis novo nesta fotografía é Antonio Fernández-Montells, unha das mans dereitas do xefe Manuel García Pardo. Conta cunha experiencia como consultor en dúas das catro grandes consultorías e auditorías do mundo: KPMG e PwC. Agora, ademais de ser apoderado na sociedade patrimonial de García Pardo, Smarttia, é o director financeiro (CFO) de Greenalia.

Pablo Castellano, o 'xastre' que fía celulosa con fast fashion

Pablo Castellano é fillo de José María Catellano Ríos, quen está desde hai anos trasladándolle aos poucos todo o seu peso nos negocios. Desde 2015 é o presidente do grupo Nakadama, a family office do seu pai e tamén conselleiro da socimi antes mencionada Millenium. Anteriormente, ostentou os cargos de presidente de Suburban Desing e de director de Niki Bosch, tamén como conselleiro de Riopele, empresas todas elas do sector téxtil, un dos grandes argumentos sostidos por Greenfiber —a sociedade instrumental conformada por Greenalia e Altri para levar a cabo a planta de celulosa— para instalarse en Galiza.